ما شیعه ایم! شهادت آرمان ماست…

در این روزهایی که گرگ صفتانی در لباس میش در حال ضربه زدن به اعتقادات مردم مسلمان هستند…! در این روزهایی که دشمنان به شدت در حال ایجاد و نشر انواع شبهات مختلف در بین جوانانمان هستند…! در این روزهایی که شیطان صفتان به دنبال لاپوشانی وقایع بزرگی چون عاشورا، اربعین، غدیرخم و … هستند! در این روزهایی که استکبار جهانی به دنبال دور کردن مردم از ولایت است…! مردم فهیم و شهید پرور ایران اسلامی با صلابت و بصیرت هر چه تمامتر آماده و گوش به فرمان امام زمان(عج) و نائب بر حقش امام خامنه‌ای(حفظه الله) هستند و هرگز مقتدایشان را چونان مردم کوفه تنها نخواهند گذاشت.
حال که در این ایام بسر می‌بریم فکر می‌کنم که خالی از لطف نباشد تا با تکرار مشق «امیری حسین و نعم الامیر» به دنیا و اتفاقاتش شکل و معنای تازه تری بدهیم که براستی چراغ هدایت، کشتی نجات، ساحل قرار و نقطه امیدمان همین ذکر آشناست. پس بیایید قبل از فریاد زدن «لبیک یا حسین» داستانی را با هم مرور کنیم:
دوباره سقیفه‌ای دیگر! و اهل سقیفه‌ای دیگر! این بار هیزم برای سوزاندن کدامین در آورده‌اند؟ چه شده که به جای چهل تن، سپاهی را برای سوزاندنمان مهیا کرده‌اند؟ گویا هم عهدان و منکران غدیر و عاشورا و اربعین و… سخت ترسیده‌اند، از شورمان و از شعورمان؛ از سر به خاک سائیدن‌ها و بی محابا دویدن‌هایمان، گویا اهالی سقیفه بنی ساعده بیمناک‌اند از حضورمان در حرم‌ها و مساجد و شیدایی‌مان در محرم‌ها و صفرها و رمضان‌ها، از داشته‌هایمان و از جان گذشتن‌هایمان، گویا این جماعت احساس خطر کرده‌اند، از سیاهی جامه‌هایمان، از لطمه زدنها و گریه‌هایمان، از بزم عزا و تقدیس ارض کرب و بلا، ولی بخدا سوگند که این بار هم راه را اشتباه آمده‌اند، ما شیعه ایم…..!
رسالتمان محمدی، ولایتمان علوی، عصمتمان فاطمی، سخاوتمان حسنی، عزتمان حسینی، غیرتمان عباسی، صبرمان زینبی، عبادتمان سجادی، شریعتمان باقری، مذهبمان جعفری، بردباریمان کاظمی، مهربانیمان رضوی، بخششمان تقوی، زیارتمان نقوی، نگاهمان عسکری و امیدمان مهدوی است.
ما را از چه می‌ترسانید؟ شهادت آرمان ماست، ما را به آتش بکشید، ما را بسوزانید، به شیعه بودنمان افتخار می‌کنیم و حیدری فریاد بر می آوریم: «لبیک یا حسین»